Nieruchomość objęta współwłasnością przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność nieruchomości nie powoduje jej fizycznego podziału. Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać przysługującym mu udziałem, jednak jest to udział w całej nieruchomości, a nie ograniczonym, wydzielonym jej fragmentem. Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Sposobem na wyjście ze współwłasności jest jej zniesienie. Nie zawsze jednak możliwy jest podział nieruchomości.
Współwłaściciele mogą umówić się co do sposobu korzystania z nieruchomości wspólnej (podział quoad usum, czyli podział nieruchomości do korzystania). Umowa może być zawarta w dowolnej formie, także w sposób dorozumiany. Ze względów dowodowych powinna być zawarta w formie pisemnej. Roszczenia z tej umowy możliwe są do ujawnienia w księdze wieczystej, pod warunkiem, że podpisy na takiej umowie zostaną poświadczone przez notariusza. Współwłaściciele mogą dowolnie określić sposób posiadania i korzystania przez nich z całości lub części nieruchomości wspólnej, jednak ich porozumienie w tym zakresie nie zmienia stosunków własnościowych, a zwłaszcza nie prowadzi do zniesienia współwłasności.
Podział do korzystania jest chętnie wykorzystywany przez deweloperów w budownictwie wielorodzinnym do podziału nieruchomości wspólnej, jako instrument służący przydzieleniu do wyłącznego korzystania na rzecz właścicieli poszczególnych lokali przydomowych ogródków, miejsc postojowych, czy tarasów. Jest to także rozwiązanie wykorzystywane w zabudowie jednorodzinnej dwulokalowej lub tam gdzie podział nieruchomości ze względu na obowiązujące przepisy nie jest możliwy.
Uprawnienie do korzystania może być ściśle związane z osobą współwłaściciela bądź z konkretnym lokalem. Umowa może przewidywać, że dane uprawnienie będzie przysługiwało także następcom prawnym uprawnionego. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z określonej części nieruchomości, jako wierzytelność niepieniężna, może być przeniesione na osobę trzecią np. w drodze umowy sprzedaży, darowizny bądź zamiany, bez zgody pozostałych współwłaścicieli, o ile ograniczenia co do przeniesienia uprawnień nie zostały przewidziane w umowie o podział do korzystania. Należy dokonać jednego zastrzeżenia, iż nabywcą takiej wierzytelności może być jedynie współwłaściciel nieruchomości wspólnej.